Een mooi woord… Ontdekkingstocht… Er zit iets avontuurlijks in. Het gevoel waar we als kind nog zo mee verbonden waren. Het avontuur om het leven te ontdekken waar we in waren beland. Het was fris, nieuw, exciting. Je wist niet wat er ging komen en dat was deel van de excitement. Je hoefde het niet te weten – het ontdekken zelf gaf voldoening.
Hoe is dat nu je volwassen bent geworden? Ben je nog in contact met dat gevoel? Het gevoel alsof het leven een grote speurtocht is? Of heb je het avontuur opgegeven, vanwege teveel tegenslagen, teveel teleurstelling? Heb je het opgegeven en ingeruild voor houvast, voor zekerheid?
Zo ja, heb je enig idee wanneer je je avontuurlijk leven hebt opgegeven? Wat is er gebeurd? Meestal gebeurt het zo geleidelijk, dat je je er niet eens bewust van bent.
Als je leven niet meer als een ontdekkingstocht voelt
Kan je je voorstellen wat er allemaal mee in de vriezer is verdwenen? Hoeveel levensplezier? Hoeveel excitement? Juist de spanning van het avontuur – omwille van het avontuur zelf – is verloren gegaan.
Kan je jezelf waarachtig in de spiegel kijken en toegeven dat je iets hebt opgegeven?
Een hele grote eerste stap is om dat voor jezelf waar te laten zijn. Om dat aan jezelf toe te geven zonder je er schuldig of slecht over te voelen.
Hoe zou het zijn om te overwegen jezelf uit de vriezer te halen en te laten ontdooien? En te luisteren naar dit verloren deel. De roep binnen te laten komen. Hoe zou het zijn om jouw verlangens te leren kennen? Je daar (opnieuw) mee te verbinden?
Hoe zou het voor je zijn om je verlangens te leren kennen? Je daar weer mee te verbinden?
Laat je ziel weer opleven
Ik weet zeker dat je ziel hiervan opleeft. Als een platgereden grasspriet die van binnenuit de kracht voelt om langzaam weer overeind te komen. Omdat je zo graag aan het leven wil deelnemen. Omdat er een innerlijk vuurtje begint te branden… Dat nieuwsgierig is naar jouw eigen vorm. Jouw eigen bijdrage. Jouw eigen feest als onderdeel van het grote geheel.
En geen idee heeft waar je aan begint. Maar waarvan je voelt: dit heb ik te doen. Dit avontuur ga ik aan, vanuit een roep van binnen.
Je weet dat er nog zoveel onbeantwoorde vragen zijn.
Praktische oefening om te luisteren naar je hart
Wat mij enorm heeft geholpen is om klein te beginnen. Ga bijvoorbeeld 10 minuten per dag met jezelf zitten. Voel jezelf zitten en maak contact met je lichaam. Word je dan een aantal minuten bewust van je adem.
Spreek vervolgens de volgende zin hardop uit: “Er is een verlangen naar….”
Heel langzaam en met aandacht.
Doe dit een aantal keer achter elkaar.
(Door “Er is een verlangen naar..” in plaats van “Ik verlang naar..” te zeggen, maak je contact met dat deel in jou dat kan zien, dat alles kan overstijgen. Het is het deel dat kan waarnemen, zonder een oordeel te hebben.)
Luister elke dag opnieuw naar je hart en spreek deze zin een aantal keer uit. Kijk of je gehoor kan geven aan een paar verlangens. Maar rustig aan, kies je eigen tempo. Ook als je er geen gehoor aan kan geven, kan het vervullend zijn om de verlangens te voelen. De bevroren delen in jou leer je zo kennen. Je zult zien dat iets in jou hier heel blij van wordt.
Het is het begin van – als je de smaak te pakken krijgt – de grote ontdekkingstocht naar jezelf. Alleen JIJ kan deze tocht maken. Alleen voor jou is jouw avontuur weggelegd!
Mocht je hulp kunnen gebruiken, neem dan contact op.
Wil je vaker geïnspireerd worden met tips om een meer vervullend leven te leiden? Schrijf je dan in voor mijn nieuwsbrief.
